Als gediplomeerd coach en adoptie ervaringsdeskundige deel ik mijn verhaal.
Ik speelde als klein meisje graag mens erg je niet met mijn adoptie moeder. Wat vond ik het spelletje erg leuk. Na jaren ging ik met mijn eerste vriend mens erg je niet spelen. We haalden dit keer het spel uit de doos. Een kindertekening viel eruit. Mijn vriend zag de tekening, hij herkende wat ik als kind had getekend. Hij zei direct, dit is de Taj Mahal. Ik keek hem verbaasd aan….Ik had destijds nog niet van de Taj Mahal gehoord. Mijn vriend zei: ik heb een boek thuis, daar staat een foto van de Taj Mahal. Ik ging met hem mee naar zijn huis. Hij haalde een mooi boek uit de boekenkast. Hij bladerde door het boek. Opeens stopte hij met bladeren. Kijk hier is de Taj Mahal. Ik bekeek de foto en ik was weer verbaasd………..
Ik zie dat mijn kindertekening overeenkomt met deze foto van de Taj mahal. Zelfs de schaduw in de raampjes had ik getekend. Ik dacht dat ik niets meer herinnerde. Er is wel een copy Taj mahal in Bangladesh gemaakt, maar toen was ik al lang in Nederland. Waarschijnlijk ben ik verhuisd van uit inda naar Bangladesh of ik heb een foto gezien……
Wat ben ik blij, dat mijn vriend mijn kinder tekening heeft gezien, want ik kende de Taj Mahal toen nog niet. In het boek, waar de foto van de Taj Mahal stond, hadden ze het verhaal beschreven waarom de Taj Mahal is gebouwd. Ik vind het een mooi verhaal. Een graftombe, die gemaakt is voor zijn vrouw. Wat veel liefde heeft hij voor zijn vrouw gevoeld. Dit laat al zien, wat een impact liefde op iemand kan hebben. Ik heb altijd liefde gevoeld voor mijn biologische moeder. Wat wel verdrietig is, dat ik niet bij haar was toen ze overleed of misschien leeft ze nog. De kans is klein. Als ze niet meer leeft, dan vind ik dat ze ook een plekje verdiend in de Taj Mahal. Mijn liefde voor mijn moeder is net zo groot.